I have a dream...
Wie kent de bekende woorden van Martin Luther King niet?
Ik heb net nogmaals zijn speech bekeken en ik moet zeggen dat het me telkens opnieuw inspireert.
Ik herken er me zelf ook ontzettend in.
Ook ik deel een droom waarin alle mensen in gelijkheid kunnen samenleven. Blank, zwart, Jood, Moslim, Katholiek, jongen, meisje, homo, lesbisch of hetero, hoog IQ, laag IQ, 'normaal' (wat dat dan ook moge inhouden) of met een beperking,... het zou allemaal niet mogen uitmaken.
Allemaal worden we naakt geboren en allemaal sterven we naakt. Aan de binnenkant zien we er allemaal hetzelfde uit.
En is de binnenkant niet het belangrijkste??? Dat wordt toch vaak beweerd? Echte schoonheid zit van binnen. Waarom laten we ons dan zo tegenhouden door een buitenkant en vooroordelen om daar naar te kijken? Waarom gaan we niet op zoek naar dingen die ons kunnen verbinden ipv te kijken naar alle verschillen? En zijn die verschillen zo erg? Kunnen we ze niet opvatten als een verrijking?
Zelf heb ik het geluk gehad te zijn opgevoed in een warm nest met veel liefde voor alles wat leefde.
Ik herinner me dat we ooit een paar zwarte kindjes opvingen. Ze waren gevlucht uit hun thuisland waar oorlog heerste, waar ze al hun vriendjes hadden zien worden uitgemoord.
Het zijn een aantal van de mooiste herinneringen die ik heb.
Zoveel miserie gezien maar toch verscheen er steevast een brede glimlach op hun mond. Natuurlijk deden ze dingen die voor ons heel gek waren. Zo sprongen ze bijvoorbeeld van het garagedak naar beneden. We hadden hen kunnen zien als 'de anderen' maar in plaats daarvan hebben we ze in ons hart gesloten, hebben we de verschillen die er waren tussen ons gezien als een verrijking. Zij konden zijn we zie echt waren en wij ook.
Helaas hoor je jaren later dat het hen toch niet zo goed vergaat. Met ouder worden en vaker geconfronteerd te worden met oordelen, voelen ze zich niet meer thuis in dit land. Het jammere is dat ze zich ook niet meer thuis voelen in hun eigen land. Te vervreemd... En daar blijf je dan achter... Het gevoel helemaal alleen te zijn...
Wie mist er hier iets? IEDEREEN!
Ik heb mogen ondervinden dat mensen, hoe erg verschillend ook van ons ALTIJD een verrijking bieden. Als je ze maar wilt zien.
Zou het niet mooi zijn als we iedereen in zijn waarde laten en zo bekijken?
Ik geloof het oprecht! Dat heb ik meegekregen van mijn ouders en dat geef ik heel graag mee aan onze kinderen.
Als we allemaal een klein lichtje zijn, schittert de aarde binnenkort van licht. Want slecht het kleinste mini-lichtje kan de donkerste plek doe oplichten. Daar wil ik voor gaan!!!!
En dat start bij mezelf, onze kinderen en onze omgeving.
Ik nodig je uit hier even bij stil te staan en te bedenken wat het met jou doet.
Ik hoor jullie reacties en meningen graag. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten